بایگانی برچسب: شمس لنگرودی

و قبايلي هم هستند که آدمخوارند و مسافر مهمان را به سيخ مي کشند بر آتش مي چرخانند و کباب مي کنند شما اما از قبايل آدمخواران نيستيد به کلاس هاي تئاتر مي رويد نقاشي …

اندوهش چنان است که هر قطره اشکش به درياچه بدل خواهد شد من همخانه ي خود سيل را خوب مي شناسم شمـــس لنگــــرودي سخت است آدم برفي سخت است روشنايي روز را دوست داري دل‌دل …

خداوندا ! زيبايي اين دريا از کجاست يعني ميان اين همه رويا غرق مي شوم و دوباره نمي بينمش شمـــس لنگــــرودي من که مثل جرقه از آتش گريخته بودم در هواي آزاد خاکستر مي شوم …

سگ ماهي نامي عجيب تر از اين نشنيدم سگ ها چگونه حمله نمي برند به بخش ماهي شان در وقت گرسنگي شمـــس لنگــــرودي غمگين مشو عزيز دلم مثل هوا کنار توام نه جاي کسي را …

اي رود سنگ باش و به سايه ي خود تکيه کن دريا را ديده اند سايه ي ديگري در کار نيست شمـــس لنگــــرودي دلتنگي خوشة انگور سياه است لگدکوبش کن لگدکوبش کن بگذار ساعتي سربسته …

صبح قطره نوري است که نشت مي کند عصر باد و هوا پاکش مي کنند شمـــس لنگــــرودي مادر بين من و اين پرنده كوچك تو كدام شان را مي خواهي پيداست پسرم گرسنه ايم و …

از گلي که نچيده ام عطري به سرانگشتم نيست خاري در دل است شمـــس لنگــــرودي سر بر زانوي كوير مي گذارم سوگندش مي دهم بس كند با اين همه آب كه از آسمان مجروح مي …

پس اين فرشتگان به چه کاري مشغولند که مثل پرندگان راست راست مي چرخند در هوا سر ماه حقوق شان را مي گيرند پس اين فرشتگان به چه کاري مشغولند که مرگ تو را نديدند …

مي گويم زغال چرا خاموشي گل سرخ هائي در دهانت پنهان است چرا سخني نمي گوئي مگر كه بسوزانندت شمـــس لنگــــرودي تنهايي ها عميق اند عميق مثل صورت مردگان حلزون ها چقدر تنهايند به جز …

آيا براي گرم کردن بازارشان به آتش تان کشيدند؟ حتا باد ايستاده بود و نگاه مي کرد که شعله فرو بنشيند حتا شاخه‌ها از سوزاندن خود تن زدند کودکان اول ابتدايي از هفت سالگي به …

كه بچه هاي دبستاني از بر كنند دريا كه مي شنود توفان اش را پشت اش پنهان كن و برگ هاي علف نت هاي به هم خوردن شان را از روي صداي من بنويسند مي …

دخترم سنت شان بود زنده به گورت كنند تو كشته شدى ملتى زنده به گور مى شود ببين كه چه آرام سر بر بالش مى گذارد او كه پول مرگ تو را گرفته شام حلال …

جناب حضرت نوح با اين حساب از توفان بزرگ به اين زودي ها خبري نيست با انبوه درختي که شما بريديد چند کشتي کوچک بسازيد برويم بر دريا خوش باشيم براي غرق کردنمان وقت بسيار …

حرفت را بر خود مي كشم و گرم مي شوم يخبندان چنان است كه دو پنگوئن در من راه مي روند و سپاسم مي گويند شمـــس لنگــــرودي

از پيشت كه برم گردم حس گاو نر زخم با من است وقت از ميدان به سو مرتع خود م دود با نيزه ها مرصع در پشتم شمـــس لنگــــرودي با خالكوب ستاره ها بر تاريكي …

سر مي روم از خويش از گوشه گوشه فرو مي ريزم و عطر تو رسوايم مي كند شمـــس لنگــــرودي آنچه سبک مي آيد برف آنچه سنگين مي گذرد برف برف شمـــس لنگــــرودي

ماجراى مرا پايانى نبود در تمام اتاق‏ها خيال‏هاى تو پرپرزنان مي رفتند و مي آمدند و پرندگانى بال‏هاى تو را مي چيدند و به خود مي ‏بستند كه فريبم دهند موسى در آتش تكه‏ هاى …

نه ، نمي توانم فراموشت کنم زخم هاي من ، بي حضور تو از تسکين سر باز مي زنند بال هاي من تکه تکه فرو مي ريزند بره‌هاي مسيح را مي بينم که به دنبالم …

آرام باش عزيز من ، آرام باش حکايت درياست زندگي گاهي درخشش آفتاب ، برق و بوي نمک ، ترشح شادماني گاهي هم فرو مي‌رويم ، چشم هاي مان را مي بنديم، همه جا تاريکي …

باد مي وزيد که تو پر کشيدي شاد بوديد هم تو هم شکارچي گنگي که از سر اتفاق در سايه ي شاخه ها مي گذشت شمـــس لنگــــرودي