بایگانی برچسب: بهترین های شاملو

مردی که تنها به راه میرود با خود میگوید در کوچه میبارد و گرما در خانه نیست حقیقت از شهر زندگان گریخته است من با تمامِ حماسه ام به گورستان خواهم رفت وتنها چرا که …

سكوت آب مى تواند خشكى باشد و فرياد عطش سكوت گندم مى تواند گرسنه گى باشد و غريو پيروزمندانه ى قحط همچنان كه سكوت آفتاب ظلمات است اما سكوت آدمى فقدان جهان و خداست غريو …

برای زیستن دو قلب لازم است،قلبی که دوست بدارد قلبی که دوستش بدارند احمــــد شاملــــو بی تو مهتاب تنهای دشتم بی تو خورشيد سرد غروبم بی تو بی نام و بی سرگذشتم بی تو خاکسترم …

یاران ناشناخته ام چون اختران سوخته چندان به خاک تیره فرو ریختند سرد که گفتی دیگر، زمین، همیشه، شبی بی ستاره ماند آنگاه، من، که بودم جغد سکوت لانه تاریک درد خویش، چنگ زهم گسیخته …

روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت روزی که کمترین سرود بوسه است و هر انسان برای هر انسان برادری ست روزی که دیگر درهای خانه شان …

ای کاش میتوانستند از آفتاب یاد بگیرند که بی دریغ باشند در دردها و شادیهایشان حتی با نان خشکشان و کاردهایشان را جز از برایِ قسمت کردن بیرون نیاورند احمــــد شاملــــو ای کاش میتوانستم یک …

گر بدين سان زيست بايد پست من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را ، به رسوائی نياويزم بر بلندِ کاجِ خشکِ کوچه بن بست گر بدين سان زيست بايد پاک من چه ناپاکم اگر …

احمــــد شاملــــو به پرواز شک کرده بودم به هنگامی که شانه هایم از توان سنگین بال خمیده بود، و در پاکبازی معصومانه گرگ ومیش شبکور گرسنه چشم حریص بال می زد. به پرواز شک کرده …

آه اگر آزادی سرودی می خواند کوچک همچون گلوگاه پرنده ای هیچ کجا دیواری فرو ریخته برجای نمی ماند سالیان بسیاری نمی بایست دریافتی را که هر ویرانه نشان از غیاب انسانی است … احمــــد …

و عشق را کنار تیرک راه بند تازیانه می زنند عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد روزگار غریبی است نازنین آنکه بر در می کوبد شباهنگام به کشتن چراغ آمده است نور را …