بایگانی برچسب: کیوان شاهبداغی

دعایت می کنم، عاشق شوی روزی بفهمی زندگی بی عشق نازیباست دعایت می کنم با این نگاه خسته، گاهی مهربان باشی به لبخندی تبسم را به لب های عزیزی هدیه فرمایی بیابی کهکشانی را درون …

اگر تو نبودی کدام واژه مرا تا عروج می برد اگر تو نبودی کدام واژه مرا تا عروج می برد اگر تو نبودی سلام را کــه بــه لبخند پاسخش می داد نگاه منتظرم راه بر …

یاد من باشد فردا حتما دو رکعت راز بگویم با او و بخواهم از او ، که مرا در یابد و دل از هرچه سیاهی ست ، بشویم فردا روزن دل بگشایم بر عشق تا …

چقدر جای تو خالیست کجاست لحظه ی دیدار میان بغض،سکوتی ز جنس فریاد است بیا که دیده تو را آرزوی دیدار است تو از قبیله ی نوری ، من از تبار صبوری تو از سلاله …

کاش می شد که کسی می آمد این دل خسته ی ما را می برد چشم ما را می شست راز لبخند به لب می آموخت کاش می شد دل دیوار پر از پنجره بود …

وقتی پدربزرگ تنها به جرم خوردن یک سیب ، رانده شد وقتی پدر بعد از مراسم تدفین تنها عموی ما هابیل مهربان هنگام شستن دستان خود ز خاک یک آه هم نگفت فهمیدم این زمین …

فهمیده ام که تو هم عاشق منی باران تمام شب در گوش ناودان این راز را گشود من مانده بودم و این راز سر به مُهر من مانده بودم و این بغض در گلو آیا …

ای تو چگونه بگویم که کیستی آه ای بهانه باریدن دو چشم تفسیر هر چه بغض شیرین ترین غمی که به جانم نشسته است ای بی تو هیچ هیچ ای با تو اوج عشق معنای …

لک زد دلم برای بودن در لحظه های عشق ایین مهر و سلامی به آفتاب شوق گشودن در ، بر حضور دوست گرمای دست تو در دست های خویش لک زد دلم برای انکه صدایم …

آویختم نگاه منتظرم را به پشت در دل تنگ یک نگاه شاید که یک سلام لبخند مهربان آوای گرم تو آن لحظه ای که بگویی مرا به مهر دیدی که آمدم اینک بگو تو راز …

نمی میرد دلی کز عشق می گوید و دستانی که در قلبی، نهال مهر می‌کارد نمی‌خوابد دو چشم عاشق نور و طلوع روشن فردا و خاموشی ندارد، آن لبان آشنا، با ذکر خوبی‌ها نخواهد مُرد …

عشق گاهی خواهش برگ است در اندوه تاک عشق گاهی رویش برگ است در تن پوش خاک عشق گاهی ناودان گریه ی اشک بهار عشق گاهی طعنه بر سرو است در بالای دار عشق گاهی …

خدایا باور افسردگان را , چون بهاران , زندگانی ده و روح خستگان را هم , خروشی جاودانی ده کویر قلب تنهایان , به مهری آبیاری کن به کوی بی کسان, یک مهربانی , آشنایی …

زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست رود دنیا جاریست زندگی ، آبتنی کردن در این رود است وقت رفتن به همان عریانی که به هنگام ورود آمده …

چه خدا نزدیک است لب درگاه عبودیت توست به کناری بزن این پرده حجب همنوا شو تو بازمزمه سبز حیات به زلالیت چشمان بهاری که گریست او همین نزدیکی ست عطر او در تن باغ …

شب آرامی بود می روم در ایوان تا بپرسم از خود ، زندگی یعنی چه !؟ مادرم سینی چایی در دست گل لبخندی چید هدیه اش داد به من خواهرم ، تکه نانی آورد ، …

وقتی که آمدی آهسته در بزن تا نشنود دو گوش حریفان صدای عشق دل بشنود صدای تو ، بیداد می کند وقتی که آمدی در ، پشت سر مبند وقتی سلام تو را بشنود سکوت …

نه تو می مانی و نه اندوه و نه هیچ یک از مردم این آبادی به حباب نگران لب یک رود قسم و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت غصه هم خواهد رفت آنچنانی …