بایگانی برچسب: اشعار مهدی سهیلی

خداوندا به دلهای شکسته به تنهایان در غربت نشسته به مردانی که در سختی خموشند برای زندگانی، جان میفروشند همه کاشانه شان خالی زقوت است سخنهاشان نگاهی در سکوت است به طفلانی که نام آور …

خداجو با خداگو فرق دارد حقیقت با هیاهو فرق دارد خداگو حاجی مردم فریب است خداجو مومن حسرت نصیب است خداجو را هوای سیم و زر نیست بجز فکر خدا ، فکر دگر نیست مهـــدی …

زندگی یعنی چه یعنی آرزو کم داشتن چون قناعت پیشگان روح مکرم داشتن جامهی زیبا بر اندام شرف آراستن غیر لفظ آدمی معنای آدم داشتن قطره ی اشکی به شبهای عبادت ریختن بر نگین گونه …

الاهی غمم بار خاطر نباشد که در غم مرا جان صابر نباشد الاهی نباشد وداعی و گر هست برای کسی بار آخر نباشد به هنگام کوچ عزیزان الاهی نگه کردن از چشم شاعر نباشد الاهی …

نیمه شب همدم من دیده گریان من است ناله مرغ شب از حال پریشان من است خنده ها برلب من بود و کس آگاه نشد زین همه درد خموشانه که بر جان منست قافل از …

ای یاد تو در ظلمت شب همسفر من وی نام تو روشنگر شام و سحر من جز نقش تو نقشی نبود در نظر من شبها منم و عشق تو و چشم تر من وین اشک …

گر با سحر خو کنی بانگ خدا را بشنوی دل را اگر گیسو کنی ، هرشب ندا را بشنوی در آن سکوت جانفزار از عرش می آید صدا گوش دگر باید ترا تا آن صدا …

عارف کسی بود که به شب ای خدا کند با سوز سینه خسته دلان را دعا کند پیچد سر از عنایت سلطان به کبر و ناز در کوی فقر قامت خدمت دو تا کند بر …

خداگو با خداجو فرق دارد حقیقت با هیاهو فرق دارد بسا مشرک که خود قرآن بدست است نداند در حقیقت بت پرست است مهـــدی سهیـــلی بار الها بال پروازم ببخش روح آزاد سبکتازم ببخش عاشق …

دوست میدارم که با خویشان خود بیگانه باشم همدم عقلم چرا همصحبت دیوانه باشم دل به هر کس کی سپارم من در دلها مقیم تا نتوانم شمع مجلس شد چرا پروانه باشم آزمودم آشنایان را …