بایگانی برچسب: اشعار خلیل جوادی

این روزها که این همه کم فکر می کنیم آیا به عشق و عاطفه هم فکر می کنیم احســــاس را معامله کـــردیم بـــــا غذا دیگـر فقط ، فقط به شکم فکر می کنیم مـارا مجال …

یک ثـانیه گرم و چند ساعت سردی هی می روی و دوباره بر می گردی بــــا آمـدن تــــو اشک هـم می آید با این اوصـــاف ، عین دنـدان دردی خلیـــل جـــوادی ماهی تو، که بربام …

جهنم خُلق تنگ و خــوی زشت است بخند ای غنچــه تـــا اردیبهشت است شراب و شــعر و عشق و ســاز و آواز به هر جا جمع شد آنجا بهشت است خلیـــل جـــوادی لبخندت از بلـــــور …

چنـان حکایت نـــــان طـــاق کرد طاقت مارا که بی جدال شکستند استقــــامت مــــارا و دستمان که تهی بــــود مــاند بر سر زانو کـــه روز گــــــــار پذیرا نشد صداقت مــارا غرور زخمی من بی قرار می …

از موج خیز حـــادثه مـــارا گـــزیــر نیست اینجــا کسی به فکـر صغیر و کبیر نیست از بیم آن که بـــــــــاد ، مبـــــادا تبر شود بید کنـــار بــاغچه هم سر به زیـر نیست خود خواهی و …

در ره عشق مـــرام دگـــــری می بـــــــاید سر پــر شـــور و دل شعله وری می بـــاید عیب پروانـــه نگـــــویید کـــه در آتش رفت شرط عشق است که بر جـان شرری می باید عافیت آفت جـــان …

ای آب ندیـده هــا و آبی شده هــا بی جبهه و جنگ انقلابی شده ها مدیون شب حمله ی جــانبـــازانید ای بر سر سفره آفتابی شده هـا خلیـــل جـــوادی من غیــــرت بازوان آرش بــــودم باپنجه …

چه کسی طعنه زد سیاوش را چـــه کسی بر فروخت آتش را ما که سهراب را کفن کــــردیم خود خیانت به خویشتن کردیم چــه سر انجام نـاخـوشی دارد آنکـــه رسم پســر کُشی دارد مــــا همه …

گفته ام من دردهـــا را بارهـــــــا خسته ام خسته از این تکرارهـــا ای کــــه می آیدصدای گــریه ات نیمه شـــبها از پس د یوار هـــــا گــــیر خواهد کــــرد روزی روزیت در گلـــوی مــال مـردم خوارهـــا …

خواستم چیزی بگویم دیــــر شد واژه هایم طعــمه ی تکفیــر شـد قصه ی نـــا گفته بسیار است باز دردهـــا خـروار خــروار است بـــاز دستها را باز در شبـــهای ســـرد هــــــا کنید ای کودکان دوره گـرد …

معنی حمـــــد را نمــی دانیـــــــم و نمــــــــاز غفیـله می خـــــوانیـــم بسکه در گـــــوشه ای دعـا خواندیم کاروان پیش راند و مــــا مـــانــدیــم خلیـــل جـــوادی رفیق قـــــافـله پنهــــان نمـــوده خنجر تزویر که روی گـرده ی من …