بایگانی برچسب: حبیب یغمایی

من نمی خواهم که بعد از مرگ من افغان کنند دوستان گریان شوند و دیگران نالان کنند من نمی خواهم که فرزندان و نزدیکان من ای پدر جان ! ای عمو جان! ای برادر جان …

دلم خواهد بدانسو پر بگیرم نگار خویش را در بر بگیرم بیندازم ز سر چادر نمازش در آویزم به گیسوی درازش بدوزم چشم بر جشم سیاهش بخوانم راز عشق از هر نگاهش در آویزم به …

امروز که ای ستوده فرزند هستی تو بر این سرا خداوند غافل منشین نه وقت بازی است وقت هنر است و سرفرازی است از پا منشین و جا نگه دار گر سربدهی سرا نگهدار این …

عهد کردم که جز از این نکنم کاردگر نتوانم نگرم قامت و رخسار دگر که نیفتاده در این دام گرفتاردگر گرچه باشند بخوبی چه تو بسیاردگر من بهای تو شناسم نه خریدار دگر دل بیدار …

در میان آفتاب گرم سوزان پای لخت ره سپردن تشنه لب، بی آب ، تنها در کویر گوشه ویرانه ای بی توشه افتادن مریض ساختن بالین زخشت ، از خاک گستردن سریر سوختن از هجر …

ایران عزیز خانه ماست میهن، وطن، آشیانه ماست این خانه شش هزار ساله از ماست به موجب قباله از کورش و اردشیر و دارا این ملک رسیده است ما را حبیــب یغمـــایـــی

کس در این خانه جاودان نزید دیو بیرون شود سلیمان هم بشکافد،پراکند، ریزد بام ها، سقف ها و ایوان هم نه همین خانه فقیر فرو اوفتد، بلکه قصر سلطان هم بنماند زمین و آنچه در …

خواجه در بند نقش ایوان است خانه از پای بست ویران است در بحور عدم عروض افتاد بحث ما ابلهان در اوزان است فاعلاتن مفاعلن چه کنی؟ شعر را طبع و ذوق میزان است حبیــب …

تبه کردم جوانی تا کنم خوش زندگانی را چه سود از زندگانی چون تبه کردم جوانـی را به قطع رشته جان عهد بستم بارها با خود به من آموخت گیتی، سست عهدی،سخت جانی را بجوید …