بایگانی برچسب: اشعار فریدون توللی

تـا بازگـــشت مــا همـــه باشـــد به سوی تـو مــا ، از تـویـیــــم و ، آیـــــنه پـــــرداز روی تـــو خرم دمــی کــه چون پر کاهی ، به دست باد زیــن خاکــــدان تیـــره ، در افتـــم به …

ای دل هـــوای گـــرم ِ گـــریزت ز خانـــه چیست وین نوش و ناز و مستــی و شور شبانه چیست خـون مــی چکـــــد ز شعـــر تـب افروز دلکــشت گـــر خود نه عاشقی ، سخن عاشقانه چیست …

دل نهــــادن بر پشیـــمــــانی چـه سود کـــــان پشیـــمان سوز مهرافزا گـذشت نــازنیــــنا! ســـرگــــــرانــــی تــا بچـــند تــا بـجـنبــی ، روزگـــار از مـــا گـــذشت ســـایـــه، بــر دامــــان مــغرب پا کشید آفـتــاب، از ســیـنـه ی صحـــرا گـــذشت تــا …

خـــون مـــی‌خـورم چـو غـنـچــه کــه جــز بــاد در ایــــن زمـانـه مـحـــــرم پـیــغــام راز نیست آواره‌گــــــــــــرد وادی تـــــــشــــــــویـــــــش را آن قـبـله‌ای که مـی‌طـلـبـی در حـجـاز نیست راهـــی کـــه سـر بـه درگـه مـقصود مـی‌نـهـد صــد عمــر اگـــر …

در غــــزل ، هــر واژه را از ” گفـــت مردم ” راه نیست هـــر کــــه زین آیین گــــریزد ، جز تنی گمراه نیست واژه اینجـــا ، زبـــده الماســـی بـــود بـــا صــــد تراش آن کــه چون …

مــــن آن پیـــر پیمانه گیرم ، که نیست تـــن از تاب سستی ، به فرمان مـــن بـــه پنجاه و اند ، ایــــن گــــرانباده جام فلــــک هشــــته ، بر دست لرزان من حــــریفان بـــه لبخــــند و …

دوش ، از دل شـــوریده سـراغی نگرفتی بر سینه ، غمی هشتی و داغی نگرفتی ای چشـــم و چـراغ شب تاریک فریدون افتــادم و دستـــم بــــه چراغـــی نگرفتی پاییـــز دل انگیـــز سبکســایه گـذر کرد بر …

ای داد ! چهــــر عمـــر غبـــار زمــــان گرفت خــورشیــد عشــق تیرگــی جاودان گرفت مـــوی سپیــــد پرچــم تسلیــم بـرکـشیــد دیــدار ِ مـــرگ ، تیـــر ستیــز از کمان گرفت دست فســوس ، بر ســر امــواج خاطرات بس …

تـرســم ز فــرط شعــبده ، چندان خرت کنند تــا داســـتان عشـــق وطـــن بــــاورت کنند من، رفتم از چنین ره و دیدم سزای خویش بس کــن تو، ورنه خـاک وطن بر سرت کنند گـــیرم، ز دست …

گـــرانبار شـــد ، گـــوشــم از پـندهــــــا بــــرآنم ، کــــــه تا بُگــــسلم بَنــدهـــــا هر آن دل که شد بسته ی دام عشق رهـــــایـــی نـیـــابــد بـــه تـــرفنــدهـــــا پـرســــتنده ام بـر تـو ، ای خـانــه سوز کــــجا تـرســـم …

چـون در شب سـرد و تیره بارد آن ابــــر ســـیه ز آســـــمان ها در گوش دلم ، چه دلکش افتد آهـــنگ خــروش ناودان ها فــریــدون توللـــی

عـــاشــق دلفســـرده ام آتش جــان من چه شد ســـوز درون من چه شد شور نهان من چه شد برده مـــرا کشـان کشــان ایـــــن دل زار خونفشان تا دل شهر خامشــــان نام و نشان من چه …

معـرفت نیـست در ایــن معرفت آموختگان ای خوشـــــا دولت دیــدار دل افـــروختگان دلـــــــم از صحبت ایـن چرب زبانان بگرفت بعد از این دست من و دامن لب دوختگان عاقـــبت بر ســـر بازار فـــــریبم بفـــروخت نـــاجوانــمردی …