بایگانی برچسب: اشعار فاضل نظری

وضـــع مـــا در گـــردش دنـیا چـــه فرقی می کند زنـــدگی یا مــرگ، بعــد از ما چه فرقـی می کند مـــاهـــــیـان روی خـــــاک و مــاهــــیـان روی آب وقت مـــردن، ســـاحل و دریا چـه فرقی می کند …

گـــــرچه می گویند این دنیا به غیر از خواب نیست ای اجل مهمان نوازی کــن کـــــه دیگر تاب نیست بیــن مـــاهی های اقیانـــوس و ماهـــی های تنگ هیچ فرقی نیست وقتی چاره ای جز آب …

پر شـــد آیینه از گـــل چینی آه از ایــن جلوه های تزیینی سکــه ی زندگــی دو رو دارد گاه غمگین و گـاه غمگینــی شاخه های همیشه بالایی ریشه های همیشه پایینی عاقبت مـــیهمان یک نفریم …

راز ایـــن داغ نـــه در سجـــده ی طولانـی ماست بوسه ی اوست که چون مهر به پیشانی ماست شـادمـــانیم کـــــه در سنگــــدلی چـــون دیــــوار بـــاز هــــم پنجـــره ای در دل سیمانی ماست فاضـــل نظـــری

بـــه نسـیـمـــی همه راه بــه هـــم مــــی ریزد کـــی دل سـنگ تــو را آه بــه هـــم مــــی ریزد ســنگ در برکـــــه مـــی اندازم و مــــی پندارم بــا همیــن ســـنگ زدن ، مـاه به هم می …

هــــــم دعـــا کـن گره از کار تو بگشاید عشق هــــــم دعـــا کــــن گره تـازه نیــــفزایـد عشق قـایقـــی در طلـــب مـــوج بــــه دریـــا پیوست بایـــد از مــــرگ نترســـــید اگـــــر باید عشق عــــاقــبـت راز دلــــم را بــــه …

شـــعـــلـه انـفـــس و آتــــش زنــــه آفــــــاق اسـت غــــم قـــــرار دل پــــــــرمشــــغله عشــــاق است جــــام مــــی‌ نزد مـــن آورد و بـــر آن بوســـه زدم آخــــــرین مــــرتبـــه مســت شــدن اخــلاق است بیـــش از آن شــوق کــــه مــن …

مــن کــــــه در تنـــگ بــــرای تــو تـمـــاشــا دارم بــــا چـــــه رویـــــی بنــــویـســم غــم دریا دارم دل پر از شوق رهایی سـت ولی ممکن نیست بـــــــه زبــــــان اورم ان را کـــــــــه تــمــنـــا دارم چــیســـــتم خــــاطــره زخـــم …

پس شاخه هــــای یاس و مریم فرق دارند آری! اگـــر بســـیار اگـــر کـــم فـــرق دارند شــادم تصــور مـــیکنی وقتـــی ندانـــی لبخندهــــای شـــادی و غـــــم فرق دارند برعکـــس مــــی گــردم طـواف خانـه‌ات را دیــوانــه هــا آدم …

تــا بپـیـــونـدد به دریـا کـــــوه را تنـــها گــــذاشت رود رفــت امـــا مســیر رفـتنــش را جـــا گذاشت هیچ وصلی بی جدایی نیست این را گفت رود دیده گلگون کـــرد و ســر بر دامـن صحرا گذاشت هــر …

راحت بخواب ای شهر آن دیوانه مرده است در پـــیلـــه ابــریشمـش پــروانــه مرده است در تُــنــگ، دیـگــر شـور دریا غوطه‌ور نیست آن ماهــی دلتنگ، خوشبخـتانه مرده است یــــک عـــمــر زیـــر پــا لگـــد کــــردنــــد او را …

ناگـــزیرم از سـفر بــــی سرو سامان چون باد بـــه گـــرفـتـار رهــــایـــی نتـــوان گــــفـت ازاد کوچ تا چند؟! مگـر می شود از خویش گریخت بــال تنهـــا غـــــم غــــربت بــه پرســتو ها داد ایــن کـــه مردم نشــناسند …

در فــــکر فتــح قــلـــه قـافـم کـــه آنجاست جـــایی کــــه تا امروز برآن پرچمی نیست از صلح مــی‌گویند یا از جنگ می‌خوانند؟! دیـــوانه‌ها آواز بــــی‌آهنگ مـــــی‌خـــوانند گاهــــی قناریــــها اگــــر در باغ هم باشند مانند مـــرغان قفس …

از بــاغ مــیــبرنــد چــراغــــانــــی ات کنند تا کـــــاج جشـــــنهای زمستانی ات کنند پوشانده اند صبـــح تــو را ابـرهـــــای تــار تنـهــا به این بهــانه که بارانـــــی ات کنند یـــوسف به این رها شدن از چاه دل …

همراه بســـــیار است اما همدمی نیســت مثل تمام غصـــه ها این هم غمی نیســـت دلــبســــته انـــدوه دامـــنگیر خــــود بـــاش از عــالـــم غـــم دلرباتر عالمـــــی نیـــست کــــار بــزرگ خــویــش را کـــــوچــک مـپندار از دوست دشمن ساختن …