بایگانی برچسب: اشعار فاضل نظری

وضـــع مـــا در گـــردش دنـیا چـــه فرقی می کند زنـــدگی یا مــرگ، بعــد از ما چه فرقـی می کند مـــاهـــــیـان روی خـــــاک و مــاهــــیـان روی آب وقت مـــردن، ســـاحل و دریا چـه فرقی می کند …

گـــــرچه می گویند این دنیا به غیر از خواب نیست ای اجل مهمان نوازی کــن کـــــه دیگر تاب نیست بیــن مـــاهی های اقیانـــوس و ماهـــی های تنگ هیچ فرقی نیست وقتی چاره ای جز آب …

پر شـــد آیینه از گـــل چینی آه از ایــن جلوه های تزیینی سکــه ی زندگــی دو رو دارد گاه غمگین و گـاه غمگینــی شاخه های همیشه بالایی ریشه های همیشه پایینی عاقبت مـــیهمان یک نفریم …

راز ایـــن داغ نـــه در سجـــده ی طولانـی ماست بوسه ی اوست که چون مهر به پیشانی ماست شـادمـــانیم کـــــه در سنگــــدلی چـــون دیــــوار بـــاز هــــم پنجـــره ای در دل سیمانی ماست فاضـــل نظـــری

بـــه نسـیـمـــی همه راه بــه هـــم مــــی ریزد کـــی دل سـنگ تــو را آه بــه هـــم مــــی ریزد ســنگ در برکـــــه مـــی اندازم و مــــی پندارم بــا همیــن ســـنگ زدن ، مـاه به هم می …

هــــــم دعـــا کـن گره از کار تو بگشايد عشق هــــــم دعـــا کــــن گره تـازه نيــــفزايـد عشق قـايقـــي در طلـــب مـــوج بــــه دريـــا پيوست بايـــد از مــــرگ نترســـــيد اگـــــر بايد عشق عــــاقــبـت راز دلــــم را بــــه …

شـــعـــلـه انـفـــس و آتــــش زنــــه آفــــــاق اسـت غــــم قـــــرار دل پــــــــرمشــــغله عشــــاق است جــــام مــــي‌ نزد مـــن آورد و بـــر آن بوســـه زدم آخــــــرين مــــرتبـــه مســت شــدن اخــلاق است بيـــش از آن شــوق كــــه مــن …

مــن کــــــه در تنـــگ بــــرای تــو تـمـــاشــا دارم بــــا چـــــه رویـــــی بنــــویـســم غــم دریا دارم دل پر از شوق رهایی سـت ولی ممکن نیست بـــــــه زبــــــان اورم ان را کـــــــــه تــمــنـــا دارم چــیســـــتم خــــاطــره زخـــم …

پس شاخه هــــای ياس و مريم فرق دارند آري! اگـــر بســـيار اگـــر كـــم فـــرق دارند شــادم تصــور مـــیكنی وقتـــی ندانـــی لبخندهــــای شـــادی و غـــــم فرق دارند برعكـــس مــــی گــردم طـواف خانـه‌ات را ديــوانــه هــا آدم …

تــا بپـیـــونـدد به دریـا کـــــوه را تنـــها گــــذاشت رود رفــت امـــا مســیر رفـتنــش را جـــا گذاشت هیچ وصلی بی جدایی نیست این را گفت رود دیده گلگون کـــرد و ســر بر دامـن صحرا گذاشت هــر …

راحت بخواب ای شهر آن ديوانه مرده است در پـــيلـــه ابــريشمـش پــروانــه مرده است در تُــنــگ، ديـگــر شـور دريا غوطه‌ور نيست آن ماهــي دلتنگ، خوشبخـتانه مرده است يــــك عـــمــر زيـــر پــا لگـــد كــــردنــــد او را …

ناگـــزیرم از سـفر بــــی سرو سامان چون باد بـــه گـــرفـتـار رهــــایـــی نتـــوان گــــفـت ازاد کوچ تا چند؟! مگـر می شود از خویش گریخت بــال تنهـــا غـــــم غــــربت بــه پرســتو ها داد ایــن کـــه مردم نشــناسند …

در فــــكر فتــح قــلـــه قـافـم كـــه آنجاست جـــايي كــــه تا امروز برآن پرچمي نيست از صلح مــي‌گويند يا از جنگ مي‌خوانند؟! ديـــوانه‌ها آواز بــــي‌آهنگ مـــــي‌خـــوانند گاهــــي قناريــــها اگــــر در باغ هم باشند مانند مـــرغان قفس …

از بــاغ مــیــبرنــد چــراغــــانــــی ات کنند تا کـــــاج جشـــــنهای زمستانی ات کنند پوشانده اند صبـــح تــو را ابـرهـــــای تــار تنـهــا به این بهــانه که بارانـــــی ات کنند يـــوسف به اين رها شدن از چاه دل …

همراه بســـــيار است اما همدمی نيســت مثل تمام غصـــه ها اين هم غمی نيســـت دلــبســــته انـــدوه دامـــنگير خــــود بـــاش از عــالـــم غـــم دلرباتر عالمـــــی نيـــست كــــار بــزرگ خــويــش را كـــــوچــك مـپندار از دوست دشمن ساختن …