بایگانی برچسب: عماد خراسانی

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم غمم این است که چون ماه نو انگشت نمایی ورنه غم نیست که در عشق تو رسوای جهانم …

هر چه خواهم که سر خویش کنم گرم به کاری گل به چشمم گل آتش شود و باده بلایی هیچ کس نیست در این دشت مگر کوه که آن هم انعکاس غم ما هست گرش …

مادر از بهر غم و رنج جهان زاد مرا درس غم داد در این مدرسه استاد مرا دل من پیر شد از بس که جفا دید وجفا ندهد سود دگر قامت شمشاد مرا آنچه می …

هر که جز پیمانه با من بست پیمانی ، شکست نیست بیجا گر که می بوسم لب پیمانه را با وجود عشق از من عقل می خواهد فقیه وای بر آنکس که بوسد دست این …

گیرم گناه از من و گیرم خطا ز تو کوته به بوسه عاقبت این ماجرا کنیم دنیا وفا ندارد و ایام اعتبار عاشق نئیم و رند بخود گر جفا کنیم فصل بهار میگذرد ای بهار …

چندی است تند ، می گذریم از کنار هم ظاهر خموش و سرد و نهان بیقرار هم رخسار خود به سیلی می سرخ کرده ایم چون لاله ایم هر دو بدل داغدار هم او را …

بر ما گذشت نيک و بد اما تو روزگار فکری به حال خويش کن اين روزگار نيست عمــاد خــراسانـــی چون زیر خاک تیره شدم یاد من بکن هرجا که حلقه دیدی، دستی به گردنی دانی …

ما به درگاه تو با بخت سیاه آمده ایم شکر وصد شکر ز بیراهه به راه آمده ایم نه پی سیم و زر و ملک و سپاه آمده ایم نه پی تخت و نه دنبال …

عهد کردم نشوم همدم پیمان شکنان هوس گردش پیمانه اگر بگذارد معتقد گردم و پابند و ز حسرت برهم حیرت این همه افسانه اگر بگذارد همچو زاهد طلبم صحبت حوران بهشت یاد آن نرگس مستانه …

پیش ما سوختگان مسجد و میخانه یکـیست حرم و دیر یکی، سبحه و پیمانه یکیست اینهمه جنگ و جدل حاصل کوته‌نظری است گر نظر پاک کنی کعبه و بتخانه یکیست عمــاد خــراسانـــی گرچه مستیم و …

برخیز تا پناه به میخانه ای بریم دست ز عمر شسته به پیمانه ای بریم مستانه گر که بر سر ما جام بشکنند خوش تر که رنج صحبت فرزانه ای بریم از چرخ شکوه ،قصه …