با کمال احتیاج از خلق استغنا خوش است

با کمال احتیاج ، از خلق استغنا خوش است
با دهان خشک مردن بر لب دریا خوش است
نیست پروا تلخکامان را ز تلخیهای عشق
آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است
هر چه رفت از عمر ، یاد آن به نیکی می‌کنند
چهرهٔ امروز در آیینهٔ فردا خوش است
صائــــب تبریـــزی