من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را

گر بدين سان زيست بايد پست
من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را ، به رسوائی نياويزم
بر بلندِ کاجِ خشکِ کوچه بن بست
گر بدين سان زيست بايد پاک
من چه ناپاکم اگر ننشانم از ايمان خود چون کوه،
يادگاری جاودانه بر تراز بی بقای خاک…
احمــــد شاملــــو
کوه با نخستین سنگ ها آغاز می شود
و انسان با نخستین درد
در من زندانی ستمگری بود
که به آواز زنجیرش خو نمیکرد
من با نخستین نگاه تو آغاز شدم …
احمــــد شاملــــو