اشعار زیبای امیلی دیکنسون

اشعار امیلی دیکنسون

اشعار زیبای امیلی دیکنسون شاعر آمریکایی قرن نوزدهم

اشعار امیلی دیکنسون

امید چونان پرنده ایست

کــه در روح آشیان دارد

و آواز سر می دهد با نغمــه ای بی کلام

و هرگز خاموشی نمی گزیند

و شیرین ترین آوایی ست کــه

در تندباد حوادث بــه گوش می رسد

و توفان باید بسی ســهمناک باشد

تا بتواند این مرغک را

کــه بسیار قلب ها را گرمی بخشیده

از نفس بیندازد

من آنرا در سردترین سرزمین شنیده ام

و بر روی غریب ترین دریاها

با این حال ؛ هرگز ؛ در اوج تنگدستی

خرده نانی از من نخواستــه است!

اشعار زیبای امیلی دیکنسون

می توانم در اندوه دست و پا بزنم

در همــه ی برکــه هایش

بــه آن عادت کرده ام

اما کوچک ترین تکان خوشی

پاهایم را سُست می کند

و همچون مستان راهم را نمی شناسم

مگذار کسی خنده ای کند

مستی ام از آن شراب تازه بود

همین!

قدرت چیزی نیست جز درد و رنج

ناتوان . و اسیر نظم و انضباط

تا وقتی کــه سنگین شود و سرنگون

بــه غول ها اگر مرهمی دهی

مانند انسان ها ضعیف و ناتوان می شوند

اما کوهی اگر بر دوششان نــهی

آن را برایت حمل می کنند!

اشعار زیبای امیلی دیکنسون

مرا کم دوست داشتــه باش

اما همیشــه دوست داشتــه باش !

این وزن آواز من است :

عشقی کــه گرم و شدید است

زود می سوزد و خاموش می شود

من سرمای تو را نمی خواهم

و نــه ضعف یا گستاخی ات را !

عشقی کــه دیر بپاید . شتابی ندارد

گویی کــه برای همــه ی عمر . وقت دارد .

مرا کم دوست داشتــه باش

اما همیشــه دوست داشتــه باش !

این وزن آواز من است :

اگر مرا بسیار دوست بداری

شاید حس تو صادقانــه نباشد

کمتر دوستم بدار

تا عشقت ناگــهان بــه پایان نرسد !

من بــه کم هم قانعم

و اگر عشق تو اندک . اما صادقانــه باشد . من راضی ام

دوستی پایدارتر . از هرچیزی بالاتر است .

مرا کم دوست داشتــه باش

اما همیشــه دوست داشتــه باش !

اشعار زیبای امیلی دیکنسون

اگر در پاییز می آمدی

تابستان را جارو می کردم

با نیمی خنده . نیمی ضربــه

آنچــه زنان خانــه دار با مگسی می کنند .

اگر تا یکسال دیگر می دیدمت

ماه ها را بدل بــه توپ هایی می کردم

و در کشوهای جداگانــه می گذاشتم تا زمانشان برسد

اگر قرن ها تاخیر می کردند

با دست می شمردمشان

و آنقدر از آنــها کم می کردم

کــه انگشتانم بــه جزیره ون دیمنس بیفتد

و اگر این زندگی بــه پایان می رسید

کــه از من و تو می رسد

مثل پوستــه درخت بــه جایی پرتابش می کردم

و جاودانگی را مزه می کردم

اما حالا . بی خبر از طول بال نامطمئن زمان

مرا می گزد . این جن زنبوری

کــه نیشش را برملا نمی کند .

اشعار زیبای امیلی دیکنسون

فرصتی برای نفرت نبود

چراکــه مرگ مرا باز می داشت از آن

و زندگی چندان فراخ نبود

کــه پایان دهم بــه نفرت خویش

برای عشق ورزیدن نیز فرصتی نبود

اما از آن جا کــه کوششی می بایست

پنداشتم . اندک رنجی از عشق

مرا کافی است .

اشعار امیلی دیکنسون

جملات زیبای امیلی دیکنسون .. کلیک کنید

منابع : vidah.rozblog.com + n-poems.blogsky.com