مهدی اخوان ثالث

لحظه دیدار لحظه ی دیدار نزدیک است باز من دیوانه ام ، مستم باز می لرزد ، دلم ، دستم باز گویی در جهان دیگری هستم های ! نخراشی به غفلت گونه ام را ، …

روشنی ای شده چون سنگ سیاهی صبور پیش دروغ همه لبخندها بسته چو تاریکی جاویدگر خانه به روی همه سوگندها من ز تو باور نکنم ، این تویی ؟ دوش چه دیدی ، چه شنیدی …

شكار ( يك منظومه ) وقتي كه روز آمده ، ‌اما نرفته شب صياد پير ، ‌گنج كهنسال آزمون با پشتواره اي و تفنگي و دشنه اي ناشسته رو ، ‌ ز خانه گذارد قدم …

باغ من آسمانش را گرفته تنگ در آغوش ابر، با آن پوستين سرد نمناكش باغ بي برگي روز و شب تنهاست با سكوت پاك غمناكش ساز او باران ، سرودش باد جامه اش شولاي عرياني …

هستن گفت و گو از پاك و ناپاك است وز كم وبيش زلال آب و آيينه وز سبوي گرم و پر خوني كه هر ناپاك يا هر پاك دارد اندر پستوي سينه هر كسي پيمانه …

چاووشي بسان رهنورداني كه در افسانه ها گويند گرفته كولبار زاد ره بر دوش فشرده چوبدست خيزران در مشت گهي پر گوي و گه خاموش در آن مهگون فضاي خلوت افسانگيشان راه مي پويند ما …

آواز كرك بُده… بُدبُد … چه اميدي چه ايماني كرك جان خوب مي خواني من اين آواز پاكت را درين غمگين خراب آباد چو بوي بالهاي سوخته ت پرواز خواهم داد گرت دستي دهد با …

پند بخز در لاكت اي حيوان كه سرما نهاني دستش اندر دست مرگ است مبادا پوزه ات بيرون بماند كه بيرون برف و باران و تگرگ است نه قزاقي، نه بابونه، نه پونه چه خالي …

پرنده اي در دوزخ نگفتندش چو بيرون مي‌كشاند از زادگاهش سر كه آنجا آتش و دود است نگفتندش : زبان شعله مي‌ليسد پر پاك جوانت را همه درهاي قصر قصه‌هاي شاد مسدود است نگفتندش : …

سرود پناهنده نجوا كنان به زمزمه سرگرم مردي‌ست با سرودي غمناك خسته دلي ، شكسته دلي ، بيزار از سر فكنده تاج عرب بر خاك اين شرزه شير بيشه ي دين ، آيت خدا بي …

پاسخ چه می كنی چه می كني درين پليد دخمه‌ها سياهها ، كبودها بخارها و دودها ببين چه تيشه ميزني به ريشه ي جوانيت به عمر و زندگانيت به هستيت ، جوانيت تبه شدي و …

آب و آتش آب و آتش نسبتي دارند جاويدان مثل شب با روز، اما از شگفتيها ما مقدس آتشي بوديم و آب زندگي در ما آتشي با شعله هاي آبي زيبا آه سوزدم تا زنده‌ام …

داوري هر كه آمد بار خود را بست و رفت ما همان بدبخت و خوار و بي نصيب ز آن چه حاصل، جز دروغ و جز دروغ ؟ زين چه حاصل، جز فريب و جز …

فسانه گويا دگر فسانه به پايان رسيده بود ديگر نمانده بود برايم بهانه‌اي جنبيد مشت مرگ و در آن خاك سرد گور مي‌خواست پر كند روح مرا، چو روزن تاريكخانه اي اما بسان باز پسين …

بيمار بيمارم ، مادرجان مي دانم ، مي بيني مي بينم ، مي داني مي ترسي ، مي لرزي از كارم ، رفتارم ، مادرجان مي دانم ، مي بيني گه گريم ، گه خندم …

گرگ هار گرگ هاري شده ام هرزه پوي و دله دو شب درين دشت زمستان زده ي بي همه چيز مي دوم ، برده ز هر باد گرو چشمهايم چو دو كانون شرار صف تاريكي …

لحظه همه گويند كه: تو عاشق اويي گر چه دانم همه كس عاشق اويند ليك مي ترسم ، يارب نكند راست بگويند ؟ روشني اي شده چون سنگ سياهي صبور پيش دروغ همه لبخندها بسته …

جرقه مهـــدی اخــوان ثالــــث به چشمان سياه و روي شاداب و صفاي دلگل باغ شب و دريا و مهتاب است پنداریدرين تاريك شب ، با اين خمار و خسته جانيهاخوش آيد نقش او در چشم …

گزارش خدايا پر از كينه شد سينه ام چو شب رنگ درد و دريغا گرفت دل پاكروتر ز آيينه ام دلم ديگر آن شعله ي شاد نيست همه خشم و خون است و درد و …

زمستان سلامت را نمي خواهند پاسخ گفت سرها در گريبان است كسي سر بر نيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را نگه جز پيش پا را ديد ، نتواند كه ره تاريك و لغزان …