مهدی اخوان ثالث

لحظه دیدار لحظه ی دیدار نزدیک است باز من دیوانه ام ، مستم باز می لرزد ، دلم ، دستم باز گویی در جهان دیگری هستم های ! نخراشی به غفلت گونه ام را ، …

روشنی ای شده چون سنگ سیاهی صبور پیش دروغ همه لبخندها بسته چو تاریکی جاویدگر خانه به روی همه سوگندها من ز تو باور نکنم ، این تویی ؟ دوش چه دیدی ، چه شنیدی …

شکار ( یک منظومه ) وقتی که روز آمده ، ‌اما نرفته شب صیاد پیر ، ‌گنج کهنسال آزمون با پشتواره ای و تفنگی و دشنه ای ناشسته رو ، ‌ ز خانه گذارد قدم …

باغ من آسمانش را گرفته تنگ در آغوش ابر، با آن پوستین سرد نمناکش باغ بی برگی روز و شب تنهاست با سکوت پاک غمناکش ساز او باران ، سرودش باد جامه اش شولای عریانی …

هستن گفت و گو از پاک و ناپاک است وز کم وبیش زلال آب و آیینه وز سبوی گرم و پر خونی که هر ناپاک یا هر پاک دارد اندر پستوی سینه هر کسی پیمانه …

چاووشی بسان رهنوردانی که در افسانه ها گویند گرفته کولبار زاد ره بر دوش فشرده چوبدست خیزران در مشت گهی پر گوی و گه خاموش در آن مهگون فضای خلوت افسانگیشان راه می پویند ما …

آواز کرک بُده… بُدبُد … چه امیدی چه ایمانی کرک جان خوب می خوانی من این آواز پاکت را درین غمگین خراب آباد چو بوی بالهای سوخته ت پرواز خواهم داد گرت دستی دهد با …

پند بخز در لاکت ای حیوان که سرما نهانی دستش اندر دست مرگ است مبادا پوزه ات بیرون بماند که بیرون برف و باران و تگرگ است نه قزاقی، نه بابونه، نه پونه چه خالی …

پرنده ای در دوزخ نگفتندش چو بیرون می‌کشاند از زادگاهش سر که آنجا آتش و دود است نگفتندش : زبان شعله می‌لیسد پر پاک جوانت را همه درهای قصر قصه‌های شاد مسدود است نگفتندش : …

سرود پناهنده نجوا کنان به زمزمه سرگرم مردی‌ست با سرودی غمناک خسته دلی ، شکسته دلی ، بیزار از سر فکنده تاج عرب بر خاک این شرزه شیر بیشه ی دین ، آیت خدا بی …

پاسخ چه می کنی چه می کنی درین پلید دخمه‌ها سیاهها ، کبودها بخارها و دودها ببین چه تیشه میزنی به ریشه ی جوانیت به عمر و زندگانیت به هستیت ، جوانیت تبه شدی و …

آب و آتش آب و آتش نسبتی دارند جاویدان مثل شب با روز، اما از شگفتیها ما مقدس آتشی بودیم و آب زندگی در ما آتشی با شعله های آبی زیبا آه سوزدم تا زنده‌ام …

داوری هر که آمد بار خود را بست و رفت ما همان بدبخت و خوار و بی نصیب ز آن چه حاصل، جز دروغ و جز دروغ ؟ زین چه حاصل، جز فریب و جز …

فسانه گویا دگر فسانه به پایان رسیده بود دیگر نمانده بود برایم بهانه‌ای جنبید مشت مرگ و در آن خاک سرد گور می‌خواست پر کند روح مرا، چو روزن تاریکخانه ای اما بسان باز پسین …

بیمار بیمارم ، مادرجان می دانم ، می بینی می بینم ، می دانی می ترسی ، می لرزی از کارم ، رفتارم ، مادرجان می دانم ، می بینی گه گریم ، گه خندم …

گرگ هار گرگ هاری شده ام هرزه پوی و دله دو شب درین دشت زمستان زده ی بی همه چیز می دوم ، برده ز هر باد گرو چشمهایم چو دو کانون شرار صف تاریکی …

لحظه همه گویند که: تو عاشق اویی گر چه دانم همه کس عاشق اویند لیک می ترسم ، یارب نکند راست بگویند ؟ روشنی ای شده چون سنگ سیاهی صبور پیش دروغ همه لبخندها بسته …

جرقه مهـــدی اخــوان ثالــــث به چشمان سیاه و روی شاداب و صفای دلگل باغ شب و دریا و مهتاب است پنداریدرین تاریک شب ، با این خمار و خسته جانیهاخوش آید نقش او در چشم …

گزارش خدایا پر از کینه شد سینه ام چو شب رنگ درد و دریغا گرفت دل پاکروتر ز آیینه ام دلم دیگر آن شعله ی شاد نیست همه خشم و خون است و درد و …

زمستان سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت سرها در گریبان است کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را نگه جز پیش پا را دید ، نتواند که ره تاریک و لغزان …